விண்ணப்பம் (குறுங்கதை)

 கிபி 3022

அலுவலுக்கு இடையே சின்ன இடைவெளி கிடைத்ததும் வெளியே வந்தான், உரவோன். காஃபி ஷாப்பில் அமர்ந்து சாலையில் போகும் மனிதர்களையும், ரோபோக்களையும் வேடிக்கைப் பார்ப்பது அவன் பொழுதுப் போக்கு.

தூரத்தில் அவள் வரும்போதே அவள் கழுத்திலிருந்த பெயரைப் படித்துவிட்டான். 'காவ்யா'. அழகாக இருந்தாள். சரியாக அவன் டேபிளில் அவனெதிரே அமர்ந்தாள்.

"ஹாய். " சினேகமாக புன்னகைத்தாள்.

"ஹாய்." 

உரவோன் காஃபி எதுவும் சொல்லியிருக்கவில்லை. காவ்யா, ஃபில்டர் காஃபி ஆர்டர் செய்தாள். 

"பக்கத்துல தான் ஆஃபீஸா?"

"ஆமாம். ரோபோ ஃபார் ஹுமன்ஸ்" என்றான்.

"நான் பக்கத்தில் உள்ள ஹாஸ்பிட்டலில் மருத்துவராக இருக்கிறேன்." கை குலுக்கினாள். மிருதுவாக, வெம்மையாக இருந்தது.

காஃபி வந்தது. அதை டபராவில் ஊற்றி அவள் குடிப்பதை ரசித்தான். அந்த 20 நிமிடங்களில் நம்பர் மாற்றிக்கொள்ளுமளவு நட்பானார்கள்.

அடுத்த ஒரு மாதத்தில், தெரிந்த ஊரையே சுற்றிப்பார்த்தார்கள். அவளை காத்திருக்க வைக்காமல் சரியாக போய் மருத்துவமனை வாசலில் நிற்பான். உன் பெர்ஃபெக்ஷன் பிடித்திருக்கிறது என்று அடிக்கடி சொன்னாள். அவனுக்கு, சற்றே கலைந்த தலைமுடியோடு, அவள் அரக்கப்பரக்க ஓடிவருவது ரொம்பவே பிடித்திருந்தது. 

அடுத்து ஒரே அப்பார்ட்மேண்ட்'டுக்கு குடிபெயரலாம் என்று தீர்மானித்தார்கள். அதற்கு அரசாங்கத்திடம் மனு போட வேண்டும்.

தன்னுடைய, அவளுடைய பெயர், அலுவலக முகவரி, குடிமை எண் எல்லாம் போட்டு விண்ணப்ப படிவத்தை நிரப்பி காத்திருந்தான்.

சரியாக ஒரு நிமிடத்தில் மின்னஞ்சலில் பதில் வந்திருந்தது.

"மன்னிக்கவும் உரவோன். எங்கள் டேட்டாபேஸ் படி நீங்கள் சோதனை ஓட்டத்திற்கு விடப்பட்டுள்ள ஒரு மேம்படுத்தப்பட்ட ரோபோ."

---

விக்னேஸ்வரி சுரேஷ்